Dała mu kosza...

Z martwych powstałam po dwudniowej migrenie i śpieszno mi opisać co tam u mnie. Jechałam do pracy jak panisko, taksówką, bo zanim ogarnęłam się po nieprzespanej nocy to było bardzo późno ,a na spacer zwyczajnie nie miałam siły. Pan taksówkarz bardzo głośno nastawił radio, więc poprosiłam o przyciszenie. Zaraz jednak zaczął opowiadać mi dowcipy, z których jeden zapamiętałam, bo był adekwatny do mojego stanu ducha i ciała.
Czy pani wie, że w kodeksie pracy ma być nowy przepis? Nie będzie zwolnień lekarskich! A to czemu, pytam. Bo jeżeli pacjent ma siłę iść do przychodni i czekać kilka godzin w kolejce do lekarza, to ma też siłę iść do pracy...No właściwie ja podpadam pod ten przepis, migrena nie choroba...
Gdy już dojechałam , musiałam ciekawie wyglądać, bo koleżankom zmieniał się wyraz twarzy na mój widok. Ale nagrodą za przytarganie się do pracy była romantyczna historia.Kuba z 5 klasy, który jest częstym bywalcem biblioteki poprosił o przechowanie róży dla koleżanki z klasy. Zapytany czy to na imieniny, odpowiedział, ze to z miłości. Do kwiatka był doczepiony bilecik: Dla Oliwii :-)
Po godzinie zabrał różę, aby ją wręczyć koleżance, ale okazało się, że dziewczyna nie przyjęła daru, czym bardzo chłopca zraniła. Byłam oburzona, przecież to taki piękny gest i nie oznacza od razu oświadczyn, może wolałaby aby ją ciągnął za warkocze? A może nie mam racji? Róża stoi teraz samotnie w wazonie na parapecie i przypomina Oliwię, która dała Kubie kosza...