Gdzie się podział dworzec?

Życie pisze najlepsze scenariusze. Mojej koleżance zdarzyła się historia jak z filmu. Pojechała na szkolenie do Włocławka autobusem PKS. Szkolenie odbyła i ruszyła w drogę powrotną do domu. Na co dzień jeździ samochodem, więc nie zgadła, że w kasie sprzedawane są tylko bilety miesięczne i stała w kolejce na darmo 10 minut, bo informacji także niet.
Pani w okienku kasowym poinformowała, że bilety nabywa się u kierowcy. Poszła więc na przystanek, ale dwa kolejne autobusy nie podjechały, a z megafonu docierały trudno zrozumiałe informacje. Gdy już wsiadła do autokaru dowiedziała się, że ma przesiadkę w Toruniu. Zmęczona szkoleniem i pogodą zapadła w błogi sen. Ocknęła się w momencie gdy usłyszała słowo Toruń. Chwyciła więc wszystko co miała i wysiadła. Rozgląda się i myśli: a gdzie dworzec? W Toruniu przecież jest dworzec! Patrzy, a blisko przystanku PKS stoi taksówka, pyta więc kierowcę: panie, gdzie jest dworzec? Dworzec? To ten przystanek, odpowiada taksiarz. No przecież w Toruniu był dworzec! No tak, w Toruniu jest, ale u nas nie ma!
W tym momencie koleżance zrobiło się słabo i kolana z lekka się ugięły, podeszła do przystanku, a tam jak byk: Ciechocinek. Szybko więc dzwoni do córki, żeby wyszukała najbliższy autobus do Torunia. Był wkrótce, ale w Toruniu czekała 2 godziny na dalsze połączenie. Mężowi nie przyznała się , że źle wysiadła. Ale to nie koniec. Córka postanowiła wyjść po nią na autobus, ale ten zatrzymuje się też na osiedlach, nie tylko na dworcu i prawie minęły się w drodze, a jedna nie miała klucza od domu, a druga w pośpiechu nie wzięła telefonu. Koleżanka podsumowała, że gdyby po powrocie pocałowała jeszcze klamkę, to usiadłaby na schodach i płakała.
Słuchając opowiadania uśmiałam się do łez....