Kumulacja zdarzeń...

Opowieść koleżanki zmroziła mnie kompletnie, tym bardziej, ze sytuacja może zdarzyć się każdemu, tak niewiele dzieli nas od tragedii.
Mama znajomej, 81-letnia pani wstając rano z łózka poczuła pod stopami wodę.
Spojrzała na sufit - kompletnie zalany, nawet po ścianie spływała strużka wody.
Założyła więc szlafrok i ruszyła po schodach na górę do sąsiada.
Nie doszła jednak, bo na mokrych schodach wywróciła się i upadła tak pechowo, że nie mogła się podnieść.

Na szczęście sąsiedzi już nie spali i poratowali starszą panią w kłopocie.
Koleżanka zwolniła się z pracy, by towarzyszyć mamie w szpitalu. Spędziły tam czas w poczekalni od 9 do 14, zanim zostały przyjęte przez lekarza.
Okazało się po badaniach, że mama znajomej ma ogólne potłuczenia, krwiak w oczodole, pękniętą kość oczodołu z przemieszczeniem fragmentów kości do zatoki nosowej i w dodatku złamaną szczękę.
Już od pisania tego mam ciarki na plecach!

Z plikiem dokumentów wypisano staruszkę do domu - jak dla mnie to dziwne bardzo - kierując jednocześnie do szpitala w Bydgoszczy na oddział chirurgii szczękowej.
Brat koleżanki następnego dnia zawiózł mamę do Bydgoszczy, gdzie w recepcji szpitala usłyszał, że powinni udać się do Torunia.
Zdenerwował sie bardzo, a niemłody już i serce słabe.
Po zapewnieniach, że siostra umawiała mamę z lekarzem i na pewno to nie pomyłka, łaskawie pani z recepcji skontaktowała się z panem chirurgiem telefonicznie.
Strach pomyśleć, co byłoby, gdyby trafiło na samotną starszą panią, której nie miałby kto zawieźć do innego miasta i tam jej towarzyszyć...

Ostatnio wokół mnie kumulacja zdarzeń ze schodami lub wodą w roli głównej, więc uważajcie, proszę na siebie!