Dzień za dniem...

 Odliczamy dni, żyjemy od weekendu do weekendu, a tu każdy dzień jest ważny, każda chwila warta zapamiętania, choć każda z innego powodu. Gdy radości naraz zbyt dużo, obawiamy się, że cios przyjdzie znienacka, jakbyśmy nie zasługiwali na to, co dostajemy od losu. 

A codzienność przychodzi i tak, i od nas zależy czy cieszyć nas będzie każdy dzień, czy skupimy się tylko na negatywnych odczuciach i własnych słabościach.

Słucham ludzi, którzy mówią o świętach, podobno najważniejszych w naszej tradycji, ale  brak w tych rozmowach radości. Narzekania na huk roboty, na kolejki w sklepach, na pogodę, na wzrost cen...

A przyroda robi swoje, kwiaty kwitną, słonce grzeje, ptaki śpiewają. 

Staram się i ja cieszyć każdym detalem dnia codziennego, zwłaszcza gdy przychodzi spowolnić z powodu choroby.

Dokończyłam sweterek dla wnusia, choć nie wiem czy nie będzie za mały, bo mierzyłam go pod koniec lutego, a zobaczymy się dopiero w święta. U tak małego dziecka to szmat czasu...

Dokończyłam bluzkę dla siebie i już czekam na cieplejsze dni, by ją założyć.

Mąż zakupił nowy czajnik, trochę w starym stylu, ale gwizdek jest i szybko wodę gotuje.

Na urodziny męża zamówiliśmy zestaw sushi do domu, pyszne to było, ale pałeczki nie dla mnie, nie mogę sobie sztuki jedzenia nimi przyswoić.

 Cieszą mnie nowe i rozmnożone roślinki, doglądam też tych, które są z nami od dawna, ostatnio umyłam wszystkie pod prysznicem.

Wybraliśmy się do naszej parkowej palmiarni, gdzie przywitała nas kwitnąca pięknie bugenwilla i świergot ptaszków w klatkach. A obok bugenwilli, na zdjęciu widzicie ozdobę ludową z izby regionalnej, pająk z papieru i słomek. Prawda, że od razu weselej?

Może zamiast piec kolejną babkę czy froterując do perfekcji podłogę, idźmy na spacer i porozmawiajmy o wszystkim, co nas cieszy i boli, bo suto zastawiony stół i stroiki z kaczuszkami nie zaczarują rzeczywistości, a my tez jesteśmy ważni...

Cieszcie się wiosną, uściskajcie bliskich, nie zapomnijcie o swoich potrzebach!