A w Krakowie...

Być tak blisko i nie zajrzeć do Krakowa? Dwie i pół godziny busem i wysiedliśmy na dworcu autobusowym. Obwarzanki zakupiwszy, ruszyliśmy ku Sukiennicom.

 Tłum większy, niż dwa lata temu, gwarno, stoiska z różnościami pod Sukiennicami, ceny dla turystów zagranicznych raczej.

W drodze na rynek oczywiście obowiązkowe fotki przy obrazach i Barbakanie, rzut oka na Bramę Floriańską i ruszamy w poszukiwaniu Muzeum Czartoryskich. Jeszcze telefon do rodzinki i konsultacja, że pewnie nie uda się bez rezerwacji biletu przez Internet.... a tu niespodzianka!

Bilety nie tylko są, ale w dodatku gratisowe, hurra! Pan ochroniarz oświecił nas  jeszcze w tym , że o 10.00 czekało na wejście ze 100 osób, a my tu z marszu, niesamowite!

Czekaliśmy na to długo, bo najpierw remont, potem pandemia, więc nie mogliśmy uwierzyć w swoje szczęście. Ekspozycja cudnie zaplanowana, można przysiąść na ławeczkach i kontemplować, nawet dzieci specjalnie nie przeszkadzały w odbiorze.

Bardzo podobał mi się przestronny dziedziniec i pomost łączący skrzydła muzeum , była też winda oraz inne udogodnienia dla niepełnosprawnych.

Wszystkich zbiorów nie ma sensu tutaj opisywać, kilku postów wymagałby ten zabieg, ale muszę wspomnieć o jednej sali, gdzie w półmroku i kompletnej ciszy czekała na zwiedzających "Dama z gronostajem". Nikt mi nie powie, ze nie ma różnicy między zobaczeniem obrazu na żywo, a oglądaniem reprodukcji czy zdjęcia w Internecie. Takie samo silne wrażenie zrobiła na mnie Flora Rembrandta, oglądana dawno temu w Muzeum Narodowym w Warszawie.

Opuściwszy jedno skrzydło muzeum skierowaliśmy się do drugiego z ekspozycją sztuki starożytnej.

Zbiory dużo mniejsze, ale jeszcze nie wszystko zostało wystawione, remont jeszcze trwa.

Po takich przeżyciach trzeba było wypić kawę w zacisznym miejscu i zjeść lody. 

Podreperowani fizycznie ruszyliśmy na Wawel.

Tu oczywiście sesja zdjęciowa z kwiatami i kilka rund po dziedzińcach, by napawać się znanymi widokami. Wnętrza udało się nam zwiedzić dwa lata wstecz, bo w czasie pandemii łatwo było o bilety.

Tym razem dotarliśmy do ogrodów zamkowych, które nie tak okazałe, jak w Książu, ale pięknie zaprojektowane i z bonusem, bo wewnątrz zaskoczyła nas mile wystawa rzeźb. Nie znam się na sztuce, ale podobały mi się wariacje na temat fauny egzotycznej i rodzimej.

Czego tam nie było! pawie, smoki, flamingi, sowy, owce, mrówki giganty itp.

Czas krakowski niemiłosiernie nam się kończył, zjedliśmy jeszcze obiad w restauracji Gate of India, bo tylko tam nie było ludzi, danie smaczne, lekkostrawne i na naszą kieszeń. Kelner tyle razy nam się kłaniał i dziękował, że aż mi głupio było...

Na koniec nie omieszkaliśmy odwiedzić Sukiennice, kupić kolejne obwarzanki, bo pyszne i znajomym szlakiem skierować kroki do dworca autobusowego, bo przed nami dwie i pół godziny drogi powrotnej do Zawoi,  z pięknymi widokami, przez Maków Podhalański i Suchą Beskidzką.