Szczypta zwykłości...

 Właśnie nie codzienności, bo nie wszystko dzieje się codziennie, ale zwykłości,  której czasami nie doceniamy, marząc o zdarzeniach niezwyczajnych.

A czas nie czeka, upływa we własnym rytmie, a ja uczę się jak dobrze wykorzystać każdą chwilę, nie zapominając o przyjemnościach i o bliskich.

Staram się niczego nie narzucać samej sobie, ale i nie zalegać na kanapie, spaceruję dużo, by nie rozleniwić się za bardzo, ale tzw. przyziemne czynności zostawiam na dni szare i deszczowe.

Przesadziłam moje rośliny do większych doniczek i przy okazji przekonałam się, jak bardzo podrożały wszelkie gadżety ogrodnicze, w tym same roślinki także. Dobrze, że można dostać od kogoś szczepkę lub dyskretnie gdzieś zapożyczyć ;-)

Wymyślam i przyrządzam  potrawy lekkie , ale i szybkie, by nie siedzieć pół dnia w kuchni.

Ta na zdjęciu to ryba ze szpinakiem i suszonymi pomidorami, a do tego czarny ryż. Pikantności rybie nadaje pieprz cytrynowy.

Dla mojego wnuka, na prośbę synowej zrobiłam dżem bez cukru, z jabłek, śliwek i jeżyn. Śliwki są tak słodkie, że nie trzeba dosładzać, a jabłka pięknie zagęściły całość.

Wymieniliśmy sobie łózko. Stare kiedyś się zarwało, bo miało wadliwą konstrukcję, było poza tym zbyt niskie i bez skrzyni na pościel. Nowe jest super, materac wygodny, ale mieliśmy niezłą polkę ze starym meblem. Wynieść materac na śmietnik to cała akcja logistyczna, bo kto to udźwignie? Rozebraliśmy wszystko, materac przecięty na pół , poszło!

Trafiliśmy na termin wywożenia śmieci wielkogabarytowych, choć drewniane części łóżka nie leżały długo pod śmietnikiem, zniknęły jeszcze w nocy...

Wykorzystałam wreszcie talon upominkowy od koleżanek z pracy i poszłam na masaż relaksacyjny. Świetna sprawa, muzyczka, zapachy  i zręczne ręce masażystki sprawiły cuda, a i rozmowa ciekawa była, ale to temat na inny post.

Na jednym ze spacerów spotkałam zająca. Był tak blisko. Nie zwracał na mnie specjalnej uwagi, bo uciekał przed bandą srok, która osaczała go, gdy tylko przysiadał na łące. Wiem, że sroki są drapieżnikami, ale żeby ścigać zająca? Długo patrzyłam na scenkę, która rozgrywała się na osiedlu, wreszcie zając obrał kierunek na pola i uciekł...

W weekendy staramy się pojechać w plenery, ale o tym następnym razem.