Wynotowane...

 

Wspominałam już, że lubię zaznaczać w książce lub wynotowywać ciekawe fragmenty lektur, złote myśli, przypowieści, ciekawostki.

Każda z nich może być inspiracją do wpisu blogowego, refleksji o życiu czy dyskusji przy kawie.

Dziś kilka wybranych fragmentów i ciekawostek z książki, której okładkę zamieszczam poniżej.

Zainteresowała mnie nietypowa fabuła i kontekst społeczno-historyczny oraz jedno zdanie na okładce: Piękna opowieść o miłości i tożsamości, w ciekawy sposób przedstawiająca mało znaną historię żydowskich imigrantów w Ameryce Południowej. 

1. Przypowiastka rebego Zussia: rebe chciał w młodości naprawiać świat, ale odkrył, że jest on tak wielki i złożony, że ograniczył się do naprawienia własnego kraju. Ten jednak też okazał się wielki i złożony, więc rebe postanowił naprawić swoje miasto. gdy dojrzał, zaczął walczyć o naprawę rodziny, a na łożu śmierci wyznał przyjacielowi, iż ma nadzieję, że naprawił choć samego siebie...

2. Dobry uczynek: pewien elegancki mężczyzna poprosił szewca o naprawę walizki, ale zapytał czy może zapłacić w naturze i oddał rzemieślnikowi cenny rodzinny przedmiot, pamiątkę po teściowej. Szewc miał wyrzuty, że pozbawił klienta takiej pamiątki i postanowił ją oddać, ale zastał w domu żonę klienta. Gdy ta rozpoznała ów przedmiot, poleciała z awanturą do sąsiadki, że ta uwiodła jej męża...

3. Agunot - liczba mnoga od słowa AGUNA, czyli kobieta spętana. Zgodnie z prawem żydowskim małżeństwo ustaje wraz ze śmiercią jednego z małżonków lub przez rozwód udzielony przez mężczyznę. Kobieta staje się aguna, gdy porzuci ją mężczyzna, gdy zostanie uznany za zaginionego lub odmówi udzielenia rozwodu. takie kobiety, jeśli ponownie wyjdą za mąż uznawane są za cudzołożnice.

4. Geniza - miejsca , zwykle w piwnicach świątyń, gdzie pozostawiano zniszczone książki, skazane na zapomnienie. Czasem wystarczyła jedna wymazana litera, podarta strona, jeden błąd - ale nie można było ich spalić albo wyrzucić , bo zawierały imię Boga. Tradycja nakazywała je zakopać...

5. Mówi się, że na dnie rozpaczy mieszka ulga, bo tam niczego się już nie oczekuje, a wszystko jest wystarczające. Pszenica nie zapowiada chleba, winogrona nie obiecują wina, a brzask nie zwiastuje słońca. Żadnego niepokoju czy wróżby. tam życie nie jest ani przededniem ani rozwiązaniem.

6. Racjonalność - zawsze żyłem w zgodzie z logiką i wolę mieć przekonania, niż wierzyć. Choć logika czasem przeraża, ciągle jest wielką przyjaciółką. Lepiej jest płacić za wiedzę, niż łudzić się za darmo. Człowiek, który wierzy w to, co mu odpowiada, ma skłonność do niewiary w to, co mu nie odpowiada, a nie ma nic bardziej niebezpiecznego, niż uczynić z osobistej korzyści czynnik przekonania.

7. Perfumy ciotki Sabiny - ciotka Sabina chowała na wyjątkowy dzień flakon perfum. strzegła go jak oka w głowie, nikomu nie pozwalała się do niego zbliżyć, bo może się stłuc. Posiwiała, perfumy się starzały, a ona czekała. Gdy razu pewnego dziecko stłukło flakon, ciotka nie umarła z żalu, ale wręcz przeciwnie, posprzątała w swojej sypialni i stwierdziła, że teraz znowu czuje się wolna, bo lepiej żyć bez marzeń, niż marząc nie żyć naprawdę!

8. Człowiek nie uczy się być nieszczęśliwy z dnia na dzień. Ambitni niemal zawsze wymykają się, rzucają wyzwanie, nie godzą się z tym , w co stopniowo są zmieniani. Pewnego dnia są już tak wmieszani w okoliczności, że staja się ich częścią. Wtedy, zamiast je odrzucić, odrzucają podszepty romantycznych snów albo nieograniczonych ambicji, które mogłyby zdestabilizować ich świat. Jedni nazywają to konformizmem, inni dojrzałością.

9. Przypowieść o diabłach. Diabełek poprosił tatę, by ten nauczył go jak się wyrządza zło. Stary diabeł kazał mu zacząć od rzeczy prostych, na trudniejsze przyjdzie czas. Te proste, to nie pozwalać ludziom, by spełnili swoje marzenia. Gdy młody diabeł dojrzał, ojciec podpowiedział, by spróbował straszniejszych rzeczy, czyli teraz pomagał ludziom spełnić ich marzenia...

10. Dlaczego Żydzi kładą kamienie na grobach zmarłych - jedna z wersji mówi, że lud wybrany żył na pustyni i zmarłych grzebano w dołach, które narażone były na wiatr, burze piaskowe, dzikie zwierzęta. Aby chronić zmarłych i oznaczyć ich groby, kładziono na mogiłach kamienie. Każdy kto przechodził, mógł dołożyć swój kamień ku pamięci.