To nie dla nas sprawa...

Chłopak, jakich wielu, ostatnia klasa gimnazjum.
Dom bez patologii, rodzice zainteresowani synem, ostatnio zaniepokojeni.
Od października O. zaczął wagarować.
Rodzice powiadomieni przez szkołę stawili się oboje na rozmowę z wychowawcą zdziwieni, że syn nie chodzi do szkoły.

Wydało się przy okazji, że chłopak podbiera rodzicom większe sumy pieniędzy, późno wraca do domu.
Matka odkryła, że syn zrobił sobie duży tatuaż, na który rodzice nie wyrazili zgody. Nie jest przecież pełnoletni.
Prawdopodobnie przeznaczył na to podbierane rodzicom pieniądze.

Za nic nie chce zdradzić, gdzie tatuaż mu zrobiono, nie pomogły prośby i groźby, prywatne śledztwo rodziców nie przyniosło efektów.
Ojciec O. udał się na policję, aby zgłosić nielegalne wykonanie tatuażu u nieletniego bez zgody rodziców.
Na komisariacie usłyszał, że to NIE JEST SPRAWA DLA NICH, bo po pierwsze mała szkodliwość czynu, po drugie nikt nie ucierpiał... poza portfelem rodziców, chyba że oskarżą syna o kradzież.

Ponieważ sprawa oparła się o organy ścigania, jakby nie było,chłopak nieco się wystraszył i obiecał poprawę, chociaż nawet na policji nie zdradził punktu, w którym ozdobiono mu ciało.

Rodzice w obecności syna poprosili nauczycieli o nową szansę, by chłopak nie stracił roku nauki, bo gdy gimnazjum wygasa, nie ma drogi wstecz... ewentualnie do podstawówki, ale to inny program nauczania, a dla chłopaka wstyd.
Taką szansę i pomoc oczywiście dostał, ale czy zrobi z tego użytek? Pozostaje jeszcze nie wyjaśniona kwestia podbierania kasy rodzicom i wiele innych.

Coraz więcej zdarza się sytuacji, gdy bezradni rodzice dojrzewających uczniów szukają pomocy w szkole, ale nasze władze nie widzą potrzeby ani zwiększenia etatów dla pedagogów szkolnych, ani tym bardziej zatrudnienia w szkołach psychologów lub zapewnienia szybkiego dostępu do psychiatrów, a to obecnie coraz bardziej nagląca sprawa.

Jeśli przyjąć, że podobnej pomocy potrzebują sami rodzice, to jest naprawdę nieciekawie.