Kloszard...

 

Kloszard, włóczęga, bezdomny - wiele synonimów, najczęściej zabarwionych negatywnie, ale na to w jakimś stopniu sobie zapracowali...

Niektórzy z wyboru, inni z przypadku, samotni indywidualiści lub idący przez życie z innymi podobnymi sobie, bo w kupie nawet cieplej.

Budzą różne uczucia, ale nigdy nie powinniśmy okazywać im pogardy, bo nigdy nie wiadomo, czym nas samych los zaskoczy.

Schodząc na dno ludzkiego żywota zostawili za sobą wszystko, co mieli i kochali; dla niektórych był to wybór, bo nie umieli odebrać sobie życia lub zawalczyć o swoje, inni szukali nowego sensu, gdy stracili grunt od nogami. 

Wielu z nich to ciekawe osobowości, domorośli filozofowie i obserwatorzy. Droga jest ich życiem, doświadczają nędzy, brudu, chorób, zapijają się na śmierć, zamarzają na mrozie.

Niektórzy pracują dorywczo, pomagają sobie wzajemnie, inni wolą żebrać lub przeszukiwać śmietniki.

Temat postu nasunęła mi książka Barbary Smal WĘDROWIEC.

Książka nie dla każdego, ale jeśli chcesz zwolnić, zatrzymać się nad refleksjami o życiu, relacjach, upadaniu i odradzaniu, to warto po nią sięgnąć. 

Ja zaczynałam kiedyś czytać, ale to nie był ten czas, musiałam dojrzeć i teraz dawkuję sobie piękną opowieść o ludzkim losie , o człowieku w drodze.

A oto kilka krótkich refleksji z tej książki:

* Silniejszy jest nie ten, kto walnie pięści w stół, aż wszystko podskoczy zgodnie z jego pragnieniem, ale ten, kto przetrwa to walnięcie...

* śmiech zbliża...jest zaraźliwy jak ziewanie, trzeba naprawdę być ponurakiem, żeby komuś nie udzieliła się powszechna wesołość, albo nosić w sobie jakiś ból przeogromny...

* człowiek zawsze ma wybór, ale nie zawsze sobie to uświadamia, bo nie szuka, nie pyta i nie stara się udzielić odpowiedzi, za szybko chce mieć. Pędzi do tego i nie widzi co i kiedy gubi po drodze.

* Lęk zamyka, zatrzaskuje w skorupie szczelnej i nieprześwitującej. Ciemno w niej, cicho, spokojnie i duszno. Od własnych myśli i spraw.

* Ludzie się wyczuwają, wiedzą, gdy są z tej samej bajki i wiedzą, gdy nie. Wcale nie jest łatwo znaleźć kogoś, kto jest na tyle podobny, że odruchowo akceptuje wszystko w nas, tak jakby akceptował siebie.

* Ludzie dzielą się na tych, którzy wierzą i na tych, którym wiary brak. Wiary w siebie, w ludzi i ich dobro, w miłość i jej siłę, we własne zdolności i umiejętności, w to, co warto ocalić i o co warto się bić.

* Tęsknota...to takie coś, co rozrywa od środka i każe gnać myślom w określone miejsce. Wypatrywać, czekać, być obok, być blisko. Chociaż tak, jeśli nie da się inaczej.

* Ludziom się zdaje, że muszą coś nowego wymyślać i tak właśnie rozumieją sukces...

  Nie widzą, że równie wartościowe jest odkrycie czegoś na własny rachunek, tak dla siebie, ale w pełni, głęboko, z przekonaniem, by zapadło do wnętrza i zostało na zawsze...

Zostawiam Was z tymi myślami, bo mnie urzekły bardzo!