Sielsko i swojsko

Co roku w drugą niedzielę września odbywa się w skansenie w Dziekanowicach festyn na pożegnanie lata. W innych porach roku też okolicznościowe imprezy traficie.
Staramy się tam być, chyba że pogoda fatalna, w tym roku dopisała jak nigdy.
Pisałam już o tym skansenie i o festynie, ale co roku jest coś nowego, coś innego, co warto zobaczyć i co roku przybywa odwiedzających.
Warto wcześnie wyjechać z domu, by zdobyć miejsce na parkingu.
Kolejek po bilety nie ma, bo wszystko dobrze zorganizowano, a dla tych, co długo jechali od razu obok kas jest karczma, gdzie można się posilić, a toalety nie sławojki, tylko pełnia cywilizacji.

Obejrzeć można chaty z różnych epok i z różnych miejscowości oraz pokaz rękodzieła w ginących zawodach. Każde stoisko oferuje jakieś ciekawostki do kupienia, od ozdób ze słomy, poprzez kosze wiklinowe, zabawki drewniane, suszone bukiety aż do smakołyków wykonanych przez gospodynie wiejskie z okolicznych miejscowości.

Obejrzeliśmy także pokazy kiszenia kapusty, smażenia powideł, obróbki lnu, gotowania kawy zbożowej i zupy z dyni oraz prac gospodarskich maszynami, które pamiętam z dzieciństwa z wyjazdów do rodziny na wieś.

W centralnym punkcie skansenu, obok kościoła powstała scena, na której prezentowały sie zespoły ludowe. Pośpiewałam sobie z zespołem LISOWIACY, co przypomniało mi czasy, gdy śpiewałam w chórze zespołu KUJAWY.
Dawne dzieje...

Po skansenie można było przejechać się bryczką, mnie zachwyciła wierzbowa aleja i wiatraki, jeden murowany i dwa drewniane, udostępniane do zwiedzania i na chodzie...

W drodze do dworu zwiedziliśmy szkołę, w takich ławkach uczyłam się jeszcze w klasach 1-3, tylko zamiast atramentu używaliśmy już długopisów.
Na małym wzgórzu, gdzie pasły się kozy znaleźliśmy figurę Jezusa dźwigającego krzyż, ale oprócz daty 1988 nie było żadnego napisu.
W sumie figura wyglądała na starszą...

Niewątpliwą ozdobą skansenu jest dwór w pełni wyposażony, z zabudowaniami gospodarskimi, małym parkiem i sadem, a na przeciwko dworu drewniana kaplica ze starym cmentarzem. Wszystko stanowi piękną całość.
W centrum wsi stoi piękny drewniany kościół, przeniesiony do skansenu w całości. Odbywają się w nim msze niedzielne i uroczystości kościelne. Kościół posiada organy na chórze. W tym roku była także mała wystawa "Szaty liturgiczne".

A oto mój nabytek z festynu czyli ocet z kwiatów czarnego bzu, przysmak chrzanowy (tarty chrzan, ocet jabłkowy, kurkuma, miód), malina na ostro czyli owoce malin, chilli, cukier.
Oczywiście na miejscu popróbowaliśmy wszystkiego, co się dało: sernika, placka czekoladowego, cielaka, placka drożdżowego (mój mąż robi lepszy), chleba ze smalcem i gzikiem, krzyżackich przysmaków do mięs, dżemu z dyni itd.
Zawsze z festynu wracamy obżarci jak mopsy...