niedziela, 3 kwietnia 2016

Podziękowanie...

Jak tu nie wierzyć w dobre wibracje, które łącza ludzi? Dziś pragnę podziękować wszystkim odwiedzającym mój blog, piszącym komentarze, a najbardziej lubię, gdy tak rozmawiacie ze sobą i mogę obserwować, jak dyskusja pięknie się rozwija. Szczególne dziś podziękowanie należy się dwóm blogerkom, które bardzo mnie wzruszyły. Dlaczego?
KATARYNKA napisała dla mnie wiersz, który pozwoliła przytulić, więc zamieściłam go w zakładce GOŚCIE, ale możecie też przeczytać u Niej na blogu, serdecznie zachęcam.
Druga - Oto Ja - ostatni swój post o dziecięcych lekturach zadedykowała "ku uciesze Pani od Biblioteki", zaglądając tam macie okazję przypomnieć sobie, co czytaliście w dzieciństwie.

Pozwólcie, że podziękuję na swój sposób wszystkim Wam, dzięki którym moje pisanie nabiera sensu każdego dnia:

Jestem szczęściarą
nikt nie zaprzeczy,
dostałam dar od losu,
by na krążące
w głowie myśli
tak sprytny znaleźć
sposób.

Jestem szczęściarą
bo na mym blogu
osób ciekawych bez liku,
zaszczytem dla mnie
gościć je wszystkie
i co dnia doświadczać
zachwytu.

Jestem szczęściarą
bo mogę także
im wszystkim podziękować,
że dzielą ze mną
moją pasję
i pomagają mi
blogować.

Za wszystkie miłe
słowa, gesty
za każde serce
na dłoni
DZIĘKUJĘ WAM
moi kochani i nisko
chcę się ukłonić!

44 komentarze:

  1. Jesteś szczęściarą i świetnie, że umiesz to dostrzec :-) To przecież te nasze małe szczęścia, które nie każdy widzi.

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Te codzienne szczęścia są chyba ważniejsze od wielkich słów i czynów.

      Usuń
  2. Jak zwykle zachwycasz umiejętnością ułożenia wiersza! Bardzo Cię za to podziwiam! Umieć dostrzec szczęście w tych czasach to dar! Cieszę się, że je dostrzegasz, dlatego tu bywam;)))) Pozdrawiam:) Szczęściara Monika:)

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Jak fajnie mieć tylu szczęściarzy wokół siebie :-)

      Usuń
  3. Podpisuję się pod komentarzami moich poprzedniczek. KTO w dzisiejszych czasach mówi „ jestem szczęściarą” ... Ten kto potrafi to szczęście dostrzec i cieszyć się nim. Jak to dobrze że się znalazłyśmy w tym blogowym świecie :) wiersz cudny

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Gabrysiu, jak w korcu maku...niewdzięcznością byłoby nie doceniać szczęścia, które ma się w zasięgu ręki, nie trzeba patrzeć daleko ani wysoko...

      Usuń
  4. Jak pięknie napisane :)
    Pamiętam, że kiedy zakładałam swój blog gdzieś tam po cichu liczyłam, że ktoś zechce przeczytać moje teksty, ale nawet nie przypuszczałam, że ludzie staną się tak wielkim atutem posiadania swojego miejsca w internecie. Mówi się, że w sieci czyha samo zło i podstęp, ale ja widzę także mądrość i wspaniałość drugiego człowieka. Jestem wdzięczna blogosferze właśnie za ludzi, których dane było mi poznać:)

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Ja cieszę się także, że nie przeszkadza nam różnica wieku i z radością możemy czerpać od siebie wzajemnie.

      Usuń
  5. Bardzo piękne podziękowanie. To piękne, że cieszą nas takie z pozoru małe rzeczy.Czyż z nich właśnie nie składa się nasze życie?
    Miłego dnia Asiu. :) .

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Właśnie tak, Tereniu...po nitce do kłębka :-)
      Serdeczności:-)

      Usuń
  6. Ja też Ci serdecznie dziękuję Jotko, że mogę u Ciebie bywać.
    :-)

    OdpowiedzUsuń
  7. Jak miło :) Szkoda, że nie potrafię pisać wierszy...
    Słonecznego dnia!

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Każdy ma jakiś talent, każdy z nas jest inny i dlatego tak pięknie się różnimy:-)

      Usuń
  8. Cieszę się , że mogę tu bywać.A wiesz Asiu,że te tematy poruszane przez Ciebie są tymi ,o których myślę,dostrzegam,tylko po prostu nie przelewam tego np. tam gdzie więcej osób może także swoje zdanie ,wspomnienie umieścić.Może jestem zbyt leniwa,albo co innego,nie będę się tłumaczyć,bo przecież dobrze mi tak wtrącić "swoje trzy grosze"....Ja także uważam się za szczęściarę....i od iluś tam lat powtarzam ,ze w moim życiu...miałam (może i mam) więcej szczęścia jak rozumu...począwszy od pewnego "niedomówienia" w 1979 roku....Słonecznie pozdrawiam .....

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Znam to porzekadło i też często używam :-) Nie jesteś Grażynko leniwa, tylko widocznie wolisz inną formę aktywności:-)

      Usuń
    2. Dziękuję Ci Asiu ,wiesz,że aż fajniej się poczułam,jak stwierdziłaś ,że nie jestem leniwa....czarodziejka Ty..?

      Usuń
  9. Lubię tu bywać i podobnie jak Ty lubię jak toczą się komentarzowe rozmowy....poznajemy się wtedy bliżej i swoje poglądy....Podziękowań czas ...ja tez ostatnio dziękowałam:): Bo to ważne ..jak i ważne są Osoby które sie u nas pojawiają:)
    Wiosenne promyki ślę

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Byłam u Ciebie, pięknie dziękowałaś swoim czytelnikom, więc i ja czuję się doceniona.
      Miłych chwil na różowej chmurce:-)

      Usuń
    2. zapraszam na mą chmurkę, kawa, herbatka, kakao itp itd czekają i bezcukrowe ciasto:):)

      Usuń
  10. Dobre wibracje to podstawa - a blog bez czytelników to tylko częśc radości jaką można mieć...

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Blog bez czytelników jest jak teatr bez widzów:-)

      Usuń
  11. Asiu bardzo się cieszę, że wiersz przypadł Ci do gustu. Cieszę się również, że "trafiłam" na Twojego bloga. Dzięki niemu poznaję inne blogi między innymi "Oto Ja" i nie tylko, gdzie rownież się wypowiadam.
    Ponadto gdy miałam sprzeczne myśli dotyczące mojego bloga , byłaś pierwszą osobą, która mi napisała, że trzyma kciuki. To w jakiś sposób zmotywowało mnie do tego by spróbować i się nie poddawać.:)

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Tym bardziej się cieszę i nadal trzymam kciuki, żeby zapał nie osłabł:-)

      Usuń
  12. Jotko, wzruszył mnie Twój wiersz, ale czuję się trochę zażenowana Twoim podziękowaniem, bowiem to nie jest naszą-czytelników zasługą, że odwiedzamy Twój blog, lecz Twojej zdolności zwrócenia naszej uwagi.
    Pozdrawiam słonecznie.

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Nawet nie wiesz, jak wielkie są Wasze zasługi...
      Serdeczności moc:-)

      Usuń
  13. Drogie Panie - tak tu dziś miło, że brakuje tylko aromatycznej kawy i pysznego domowego ciasta ;)
    A że zadedykowałam tekst "ku uciesze Pani od Biblioteki" - wydała mi się najwłaściwszą Osobą, gdy piszę o literaturze. A po drugie po prostu lubię u Niej bywać.
    Pozdrawiam Autorkę bloga i Gości ;)

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Masz rację, jak w blogowej kawiarence, ale nie wymyślono jeszcze wirtualnych pyszności...
      Wiosennych radości:-)

      Usuń
    2. Gdyby jeszcze wymyślili wirtualne pyszności, to nikt by już z internetu nie wyłaził!

      Usuń
    3. Prawda? A jakby jeszcze trunki się lały to mielibyśmy wiecznie zamglony wzrok, jak to poeci...

      Usuń
  14. O TAK! Powinnaś częściej pisać wierszem :)

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Czasami prozą , czasami wierszem, ale chyba proza lepiej "się sprzedaje"...

      Usuń
  15. Wszyscy jesteśmy szczęściarzami, bo mamy tu siebie w tej naszej blogowej społeczności. Życzę nieustannej radości pisania, bo radość czytania towarzyszy Ci od zawsze ;)
    Pozdrawiam cieplutko

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Masz rację, dobrze jest obracać się wśród takich szczęściarzy:-)

      Usuń
  16. Też jestem szczęściarą, bo zaczęłam pisać bloga, ale przede wszystkim dlatego, że piszą do mnie ludzie, obcy ludzie, którzy trzymają za mnie kciuki, którzy mi kibicują. Są to ludzie w róznym wieku, z obcych miast, mający swoje sprawy, a mimo wszystko znajdują chwilę, aby mi napisać chociaż kilka zdań o tym, jak mnie wspierają. Dziękuję im za to bardzo ;) Każdy komentarz jest dla mnie wskazówką, radą, kopem, aby walczyć;)

    Pozdrawiam ;)

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. To witaj w gronie szczęściarzy, im nas więcej tym lepiej się żyje:-)

      Usuń
  17. Przepięknie poetycko dziękujesz :) Ale to Twoja zasługa, bo miło tu u Ciebie i zawsze chętnie się wraca :)

    OdpowiedzUsuń
  18. U "oto ja" się już rozgościłam, natomiast u Katarynki jeszcze nie byłam, ale koniecznie muszę tam zaglądnąć. Mam całkiem sporo blogów, które lubię czytać i już chwilami mam problem, by na wszystkie zaglądnąć.

    Asiu, jesteś wyjątkową osobą, o dobrym i ciepłym serduchu. Cieszę się, że Cię poznałam i mogę czytać Twoje wpisy, które są wypełnione samymi mądrościami i różnymi ciekawostkami :) Panuje tu u Ciebie taka miła i przyjacielska atmosfera, aż chce się tu wchodzić.
    Wiersz, oczywiście, jak zwykle piękny, taki szczery i życiowy :)

    Życzę Ci moja droga, jeszcze więcej czytelników, którzy będą z Tobą tu i teraz, byś zawsze tryskała dobrym zdrowiem i mogła dla nas pisać zawsze.

    Ściskam Cię ciepło Asiu :)

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Agnieszko, gdyby od wszystkich Waszych ciepłych słów wypłacali odsetki byłabym bardzo bogata:-)
      Ściskam mocno:-)

      Usuń
  19. Miło przeczytać podziękowanie i to wierszem pisane. To ja Tobie Jotko dziękuję, że Cię poznałam, że mogę tu być i uczyć się od Ciebie. Miło tu się zagląda, a i nigdy nie wychodzi się bez cennego nabytku. Zamieszczane przez Ciebie teksty, zawsze mówią o ważnych dla nas sprawach, są pisane z wyczuciem i taktem. Nie ma tu agresji, złych emocji. Ciesze się, że zaglądasz do mnie.
    Pozdrawiam serdecznie Jotko:)

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Elu, zawsze powtarzam, że szukamy różnych rzeczy i osób, ale zostajemy tam gdzie czujemy pozytywne wibracje i dlatego ja także lubię bywać u Ciebie, piszesz bardzo ciekawe komentarze, dopieszczasz nimi swoich czytelników.
      Serdeczności Elu:-)

      Usuń