Dżungla za progiem :-)

 Miałam pisać o czymś innym, ale tyle jest we mnie złości i oburzenia, że postanowiłam przedstawić Wam moją domową dżunglę, pielęgnowaną latami, bo w innym przypadku sprofanuję blogspota, tyle niecenzuralnych słów pcha mi się na język.

O imprezie Rydzyka na pewno słyszeliście, a kto nie słyszał jeszcze, na pewno usłyszy.

Od wybuchu w czaszce uratowała mnie dyskusja w pracy, więc nieco złagodniałam i teraz te roślinki, bo odkurzyć musiałam, żeby zdrowiej rosły.

Roślinki mam w każdym niemal pomieszczeniu, oprócz łazienki, bo okna brak, a nie ma chyba roślin , które przetrwają bez światła słonecznego

?

Przewinęło się przez nasze mieszkanie wiele roślin doniczkowych, do niektórych przemawiałam, gdy traciły liście, niektóre zmarniały przez zauroczenie - wierzę w takie zabobony, bo mi się nieraz zdarzyło. Chwalił ktoś, chwalił, przyglądał się, a następnego dnia difenbachia wielka jak drzewo zaczęła gubić liście...

Sporo roślin mam także w bibliotece , co przeraża czasami moją koleżankę, a panie sprzątaczki przyprawia o ból głowy.

Gdy zdarza mi się być na zwolnieniu, to martwi się, by kwiatki nie zmarniały, bo ona jest z tych, co to kaktusa nawet zmarnują i nie ma zmiłuj.

Często podbieram szczepki różnych roślin, których nie posiadam , ukorzeniam i wsadzam do ziemi, podobno mam do tego rękę, a nie trzymam się ściśle dat czy przepisów.

Jedyną rośliną lub raczej rodziną roślin, które mnie nie kochają są wszelkie paprociowe.

Nie mam ogrodu ani działki, więc lubię, jak mi dżungla w doniczkach rośnie :-)

Miałabym tego więcej, ale nie mam już tyle sił, by zwłaszcza duże rośliny regularnie myć i przesadzać.