Kalejdoskop krynicki

 Nie będę się bawić w kronikarską chronologię, bo głowa mnie boli, ale to mnie nie zatrzyma w wędrowaniu. Wam za to oszczędzę długich opisów, wystarczą krótkie objaśnienia pod zdjęciami.

Co jeszcze? pogoda idealna na wędrówki, desery i lody mają tu znakomite, więc chyba wrócę cięższa o kilka kilogramów. Na szlakach pusto, bo wszyscy spacerują po deptaku lub siedzą w kawiarniach :-)

Na Górę Parkową weszliśmy o własnych siłach, krótki spacerek, mijaliśmy panie w sandałkach, które wjechały kolejka i schodziły wsparte na ramieniu partnera, bo po deszczu ślisko . Góra niczym Gubałówka, różne głupoty, nawet grające, kolejny plac uciech w budowie...

Cerkiew św.Włodzimierza, widok ze szlaku, zejście z Wichrowego Wzgórza.

Wokół cerkwi wystawa miniatur sakralnych, niektóre bardzo wiernie odtworzone.

A na Wichrowym Wzgórzu chillout z widokami w kawiarni Baciarka, po mojej prawej stronie, za płotem spacerowała sarenka...

Był też oczywiście Diabelski Kamień, a wokół niego stosiki kamieni poukładanych przez turystów.

Idę sobie ścieżką, podziwiając łąki, a mąż patrzy na mnie z palcem na ustach, co jest? Odwracam głowę, a tam....

Dawna cerkiew na Słotwinach, dziś kościół katolicki, piękna drewniana budowla...

Dżungla w pijalni na deptaku, jakie tam są rośliny, tylko na Krecie widziałam równie dorodne!

Nowa inwestycja - Ogród Żywiołów. Najpierw pomyślałam, po co tam zaglądać, pewnie kolejna uciecha dla znudzonych górami, ale warto, taki park rozmaitych doświadczeń z wodą, powietrzem, dźwiękiem, ścieżki sensoryczne, punkt widokowy.

Takie widoki warte są każdego wysiłku, mamy w nogach prawie 80 tysięcy kroków ( w poniedziałek tylko 6,5 tys. bo podróż)

Źródełko miłości na Górze Parkowej, mąż zaczerpnął kilka łyków, czekam na efekty...

Sam mistrz przy piecu chlebowym, a pizza była wyśmienita!

Odwiedziliśmy cmentarz z grobem Nikifora, kawałek dalej grób ojca Jana Kiepury.

Bardzo zaniedbany cmentarz żydowski, ale ogrodzony i nadzorowany.

Pijalnia czekolady, pyszne desery, kolejka jeżdżąca wokół sal i lody - moja zguba!

Puszczam do Was oko, życząc  udanych wakacji:-)

Powiem krótko...

 Witam wszystkich w deszczowy dzień z Krynicy. Droga była długa i męczliwa, bo jak nie ograniczenia prędkości i korki, to roboty drogowe, jak zwykle w sezonie turystycznym, więc autostrady przestają pełnić swoje funkcje. Ale im bliżej celu, tym lepsze widoki...

Mieliśmy szczęście, bo podróż wypadła w dzień bez słońca i upału.

Dziś tylko krótkie przywitanie i usprawiedliwienie zarazem, bo nie nadążam z czytaniem i komentowaniem wszystkich blogów, więc wybaczcie, plenery wzywają...ale wieczorami zajrzę do Was na pewno.

Moja pierwsza uwaga - nie zabrałam odpowiednich strojów na ten kurort, bo tu elegancja Francja, a ja w stroju turystycznym...ale cóż , nie jestem elegancką kobietą.

Druga uwaga - tylu lokali gastronomicznych na jednej ulicy dawno nie widziałam, a lody mają przepyszne.

Trzecia uwaga - Byłam tu 15 lat temu i widzę, jak wiele na korzyść się zmieniło...

Na razie kilka fotek ze spaceru po Krynicy. 

Gdy naliczę miliony kroków w nogach, zrobię szerszą relację.