Tym razem przyszło mi pełnić rolę powierniczki dla mojej fryzjerki, która miała zły czas.
Poszłam na umówioną wizytę, ale od progu widzę, że coś jest nie tak. Fryzjerka nieumalowana, omija mnie wzrokiem, odpowiada od niechcenia.
Przygotowując mi farbę do włosów odbiera telefon, domyślam się, że chodzi o przełożenie wizyty innej klientki na kolejny dzień. Kobieta niechętnie się zgadza, a odkładając telefon rzuca w powietrze: to już nie wiem kiedy pójdę na ten urlop... i rozpłakuje się straszliwie. Delikatnie próbuję zapytać czy coś się stało, bo nie może chodzić tylko o urlop.
W przerwach między napadami szlochu ( aż drżą jej plecy i ręce) próbuje wyjaśnić, że zachorował jej pies, wysiadają mu kolejny organy i pomimo codziennych kroplówek u weta, nie ma poprawy.
Pamiętałam, że już kiedyś fryzjerka leczyła go na żołądek, wydała mnóstwo kasy, aż jakiś młody weterynarz wpadł na to, by psa po prostu porządnie odrobaczyć...
Tym razem weterynarz zasugerował uśpienie czworonoga, co przeraziło kobietę, która jest singielką, mieszka z mamą , a pies jest z nimi od 15 lat i obie nie wyobrażają sobie domu bez niego.
Wyczułam, że rozmówczyni, oczekuje jakiejkolwiek porady, bo nie wie, jaką podjąć decyzję. Pies się męczy, jej serce pęka na taki widok, ale jednocześnie nie wyobraża sobie rozstania i zadecydowania o uśpieniu.
Tego dnia, gdy ja byłam klientką, miała skonsultować się z weterynarzem, jaka jest sytuacja i co będzie dla psa najlepsze.
Doradziłam jedynie, by zaufała doświadczonemu lekarzowi i nie przeciągała tej trudnej decyzji w nieskończoność, bo to tylko rozdrapywanie rany...
Zapytałam także, czy nie potrzebuje przerwy w pracy, bo jest w strasznej kondycji psychicznej. Stwierdziła, że może wyjedzie nad morze lub do brata, choć nie jest pewna, czy nie lepiej jednak przetrwać ten okres w pracy...
Do końca mojej wizyty w zakładzie fryzjerskim jakoś się uspokoiła, porozmawiałyśmy o książkach
( ostatnio wymieniamy się lekturami, inni klienci też coś przynoszą, taki punkt book-crossingu) i miejscach dobrych na urlop nad morzem.
Na do widzenia życzyłam jej spokoju i udanego urlopu. Następnego dnia zobaczyłam kartkę na drzwiach zakładu, że nieczynne. Widocznie pies wymagał uśpienia, a właścicielka wzięła wolne na odreagowanie , bo urlop planowała dopiero za kilka dni...
.jpg)
.jpg)
