Spotkanie...

 

Czasami nasze oczekiwania mijają się z realiami, a być może wyobrażenie o jakiejś osobie obrosło legendą, którą pielęgnowaliśmy przez lata z nadzieją na ... właśnie, na co?

 Miało to być sympatyczne spotkanie po latach.

Nie widziały się od lat, to znaczy widywały, ale nie miały okazji porozmawiać, a były kiedyś bardzo zżyte, może nawet łączyła je przyjaźń?

Życie szybko pędzi, praca, dzieci, kolejne wyzwania, problemy, które trzeba pokonywać, wielkie plany i równie wielkie rozczarowania, każda z bohaterek opowieści przeżywała po swojemu. 

Czasami widywały się z daleka, słyszały o sobie  od znajomych, Anna czytała o Ewie w prasie, bo ta stała się osobą rozpoznawalną, a nawet publiczną.

Gdy doszło do spotkania i rozmowy na neutralnym gruncie, obie panie bardzo się ucieszyły, jakby na nowo zaiskrzyło, wróciły wspomnienia wspólnych babskich wieczorów i wypraw.

Ewa następnego dnia zadzwoniła i zaprosiła koleżankę do domu, jak to stwierdziła - na odnowienie starej przyjaźni przy kawie i winku.

Anna wiele sobie obiecywała po tym spotkaniu, wszak dawniej nadawały na tych samych falach i choć obie bardzo różnych temperamentów i ambicji, zawsze miały o czym gadać i spędzały z sobą  wiele czasu, nawet gdy każda miała już chłopaka.

Spotkanie zapowiadało się na tym bardziej sympatyczne, że miał to być babski wieczór, obie zadbały o opiekę nad dziećmi, a oglądanie nowego domu koleżanki to zawsze frajda, może posiedzą w ogrodzie?

Dom stał w szeregu, na podjeździe auto męża, a więc jednak nie będzie to babski wieczór...

Anna została przywitana bardzo serdecznie, stół nakryty wspaniale, ale po krótkiej wymianie grzeczności na scenie pojawił się mąż koleżanki.

Elegancki , z teczką usiadł przy stole, częstował, nalewał kawę, podejmował rozmowę.

Po kilkunastu minutach Ewa przeprosiła, że musi wyjść i zostawić koleżankę pod opieką pana domu.

Pan W. zaczął opowiadać o swojej firmie ubezpieczeniowej, napomknął, iż zrobił rozeznanie , z którego wynika, że małżonek Anny pracuje z młodzieżą, którą on by chętnie w swojej firmie ubezpieczył, bo wiadomo, wypadki chodzą po ludziach, a zbiorowe ubezpieczenie będzie korzystniejsze dla obu stron. 

Dobry nastrój rozbił się o papiery rozrzucone na stole obok filiżanek z kawą.

Anna zdołała wydukać tylko, że to sprawa na rozmowę obu panów, ona nie wtrąca się do pracy męża, a tym bardziej nie podejmuje za niego podobnych decyzji.

Pożegnała się i  wyszła, nikt jej nie zatrzymywał.

W drodze do domu Anna pytała samą siebie, jak mogła być tak naiwna i spodziewać się, że wróci to, co istniało między nimi kiedyś ? Ona jest przecież zwykłą zjadaczką chleba, bez koneksji i pozycji. 

Nie ma przecież wpływowym  znajomym nic do zaoferowania...

Cóż, zawsze z koleżanką miały inny temperament, a zwłaszcza ambicje...