Od drzwi do drzwi...

 

Miałam w życiu pewien epizod, całkiem prozaiczny, ale kazał mi zastanowić się nad odbiorem ludzi, których spotykamy. 

Nie szata zdobi człowieka... znacie to. Inna wersja tego porzekadła jest taka, że dana osoba wydaje się miła i elegancka, póki się nie odezwie.

Już wyjaśniam, o co chodzi. moi rodzice zajmowali się kiedyś prowadzeniem administracji działkowej na ogrodach pracowniczych. Od czasu do czasu trzeba było rozesłać pisma działkowcom, którzy zalegali z opłatami. Dla oszczędności , zamiast wysyłać pisma pocztą lepiej było doręczyć je do rąk własnych. Podjęłam się tego zadania, bo sił i czasu miałam sporo, jakiś groszowy zarobek chętnie widziany, trzeba było tylko znaleźć mało znane ulice. Dzięki temu dowiedziałam się także, gdzie szukać takich nazw, jak Boczna, Okrężek, Objazdowa, Czarna droga...

Nie wszyscy adresaci witali mnie z uśmiechem, o nie! Wiadomo - zaległe opłaty to nie przyjemność, ale w końcu także czynsz płacić trzeba. Zdziwiłam się w kilku przypadkach, że właściciele domów z ogrodem uprawiają jeszcze ogródki działkowe, ale nie moja sprawa, może była to lokata kapitału lub praca we własny ogrodzie im nie wystarczała...

Taka pielgrzymka po domach i mieszkaniach to ciekawe zajęcie, a ile listonosze poznają różnych lokatorów! 

Jedna z adresatek mieszkała na ostatnim piętrze bloku, nigdy nie zamykała drzwi, bo rak kości przykuł ją do łózka, a dobre sąsiadki donosiły to i owo. Widać było, że ma ochotę na dłuższą rozmowę, ale ja miałam jeszcze wiele listów do rozniesienia. Mimo choroby i samotności, pani zachowała pogodne usposobienie i gości witała z uśmiechem.

Kolejne pismo zaniosłam do domku z ogródkiem, drzwi domu otworzyli bracia bliźniacy, starsi panowie, którzy nie mogli zdecydować się na sprzedaż działki, bo często każdy z nich zmieniał zdanie. Chyba co do opłat również. Nie zaprosili nawet do ogrodu, rozmawialiśmy przez furtkę.

Pewnego adresata zapamiętałam długo. Mieszkanie niemal pod dachem wieżowca, nawet winda tam nie docierała, otworzył mi napakowany jegomość z tatuażami i groźną miną. Kolana mi zmiękły, w gardle zaschło. Okazało się, że pan groźny z wyglądu, był bardzo grzeczny i sympatyczny, obiecał przekazać swojej mamie pismo, bo to ona zajmuje się działką, a o opłatach to zapomniał on i pewnie dostanie mu się bura od mamy.

Z kolei elegancka pani z mieszkania na parterze, miała pretensje, że nachodzę ją w domu, a w ogóle to działka już jej nie interesuje i o co ten raban. Zwróciłam pani uwagę, że póki nie zrezygnuje i nie sprzeda działki, jest zobowiązana do przestrzegania regulaminu ogródków działkowych i wnoszenia opłat. W tym wypadku elegancki wygląd nie szedł w parze z życzliwością.

Było też spotkanie smutne. Jedna z adresatek otworzyła cała w czerni. Dopiero co owdowiała , nie bardzo kojarzyła o czym mówię, bo to mąż zajmował się wszystkim i on głównie na działkę jeździł rowerem. Pani nie była zainteresowana i zapytała, co z tym fantem zrobić. Skierowałam ją do zarządu działek, gdzie załatwi formalności, może też swój ogródek sprzedać, na pewno będą chętni.

Aneks

Był okres, gdy wiele działek stało nieużywanych, bo minęła jakby moda na spędzanie czasu w ogródkach działkowych. Moda na wczasy pod gruszą wróciła wraz z początkiem pandemii covid. Gdy ogłoszono lockdown, wielu właścicieli działek i ogródków przydomowych doceniło posiadanie kawałka ziemi i możliwość spędzania czasu na świeżym powietrzu...