Historia na zdjęciach

 Zawsze warto dowiedzieć się czegoś nowego o swoim mieście, o jego historii i ludziach tworzących życie kulturalne, o  przemianach społecznych i gospodarczych. Tym razem poszerzyłam wiedzę na podstawie archiwalnych zdjęć na wystawie plenerowej.

Zdjęcia nie są najlepsze, ale  oryginały mają już swoje lata, więc moje fotki  to kopia z kolejnych kopii itd. Wystawa była w parku, więc zatrzymywało się przy niej wielu kuracjuszy i zdarzyło mi się objaśniać kilku osobom szczegóły związane choćby z istnieniem obozu koncentracyjnego w moim mieście. Bywały też osoby pytające o konkretne miejsca, bo miały tu rodzinę lub odwiedzały miasto wiele lat temu.

O obozie koncentracyjnym na Błoniach (dziś ulica Błonie) wiedziałam z relacji moich dziadków i jako dziecko widziałam zarysy fundamentów i resztki ogrodzenia. Na tej ulicy zresztą dziadkowie mieszkali i wielokrotnie byli świadkami krzyków, strzelaniny i wyprowadzania więźniów. Zdarzało się, że w nocy musieli ukrywać się w piwnicach, bo pijani strażnicy obozowi urządzali sobie łapanki dla rozrywki. Po kilku takich dniach w piwnicy, a była zima, mój tato niemal stracił wzrok, bo wyszedł na oślepiający śnieg po przebywaniu niemal w całkowitej ciemności, a miał może 2 lata.

Nie wiedziałam natomiast, że w obecnej dzielnicy Inowrocławia o nazwie Mątwy istniał obóz jeniecki dla żołnierzy armii francuskiej. Wielu z nich pochowano na miejscowym cmentarzu , a niedawno odrestaurowano mogiłę zbiorową z obeliskiem.

Na przedmieściach Inowrocławia znajduje się lotnisko, a w zasadzie dwa, jedno cywilne, na które chodziłam z tatą jako dziecko na zawody latawcowe. Startowaliśmy w konkursie, a przedtem robiliśmy wspólnie  latawiec, ogromny i kolorowy. Sukcesów nie pamiętam, ale nie puchar był tu najważniejszy.

Drugie lotnisko jest wojskowe, baza śmigłowców, które wielokrotnie uczestniczyły w paradach z okazji różnych świąt państwowych.

Jak widać na zdjęciu, lotnisko było wykorzystywane także przez okupantów.

Harcerstwo u nas zawsze miało się dobrze, niedawno swoje 100 urodziny obchodził jeden z harcmistrzów i mimo podeszłego nadal spaceruje z żoną po parku miejskim. Jak to mówią - dobry przedwojenny materiał!

Patrząc na zdjęcia, domyślam się, że w tamtym czasie drużyny harcerskie były bardziej liczne, niż obecnie, więc albo organizacje tego typu lepiej przyciągały młodych, albo dzisiejsza młodzież ma inne zainteresowania.

A już o udziale inowrocławskich harcerzy w rejsach pod znamienitym dowództwem nie miałam pojęcia! Obecnie harcerze od kilku lat mają swoją bazę kajakową nad Notecią .

Siedziba tegoż towarzystwa istnieje do dziś, ale zapomniałam zrobić zdjęcie. Odbywają się tan nadal treningi sportowe. Popularnie mówimy na budynek SOKOLNIA.

Pożyczam fotkę z Internetu, bo budynek warto pokazać:

• Wikimedia commons CC BY-SA 3.0 

Dawne czasy transportu rzecznego. Dziś nie ma śladu po porcie przeładunkowym, za to mamy niezłe połączenia kolejowe z całym krajem.

Pozostałości tej fabryki pamiętam, pracowała tam siostra mojej babci, ale nie wiedziałam, że to filia tak znanego przedsiębiorstwa.

Wspomniałam wyżej o lotnisku cywilnym i zawodach latawcowych, ale warto wspomnieć tez prężną grupę modelarzy. Ludzie z pasją i osiągnięciami  międzynarodowymi pozostawili po sobie następców, którzy działają do dziś.

Obecnie także odbywają się loty turystyczne nad miastem, ale jakoś nie miałam dotąd odwagi spróbować... na płycie lotniska odbywają się także liczne imprezy plenerowe, fundowane przez władze miasta.

Kultura też miała się dobrze w moim mieście i od pewnego czasu się odradza. Nie tylko chóry i zespoły taneczne, ale także teatr z występami gościnnymi, Muzeum Jana Kasprowicza, Inowrocławskie  Centrum Kultury, dom kultury dla dzieci i młodzieży.  Ekonomia pożarła jedynie osiedlowe kluby , w których spotykali się młodzi i seniorzy, istniały sekcje fotograficzne, plastyczne i taneczne... ale w dużej mierze wiele z takiej działalności przejęła Biblioteka Miejska i jej filie.

Każda miejscowość zmienia swoje oblicze, zmieniają się mieszkańcy. Ważne, by dawano nam poczucie, że mieszkamy w najlepszym miejscu na Ziemi, a przynajmniej w przyjaznym i czystym.