Jak tu męża nie chwalić?

Ogólnie męża mego doceniam i staram się chwalić - każdy wszak lubi być chwalony. Wprawdzie jest spod znaku barana, ale gdy zna się instrukcję obsługi a po latach dotarliśmy się jak silnik w aucie, to da się wytrzymać, ale o nudzie nie ma mowy. Najważniejsze, że mogę liczyć na większe i drobne oznaki życzliwości z Jego strony. Nie to, żeby ciągle kupował kwiaty, ale jak trzeba obiad zrobi!
Wczoraj jednak zaskoczył mnie totalnie. Poprosiłam, żeby zaniósł zegarek do zegarmistrza na wymianę baterii, bo w niektórych sytuacjach bez zegarka ani rusz, a nie mam nawyku spoglądania na wyświetlacz komórki. Przy okazji podrzuciłam dwie bransoletki srebrne, które zerwawszy się zalegały smętnie w szufladzie, może zegarmistrz lub jubiler naprawią.Zegarek otrzymał nowa baterię, bransoletki oczekują na naprawę, a w ramach rekompensaty dostałam upominek pięknie opakowany:nową bransoletkę srebrną, taką jak lubię. Bez okazji.
Dziś natomiast małżonek sam, z nieprzymuszonej woli wykonał od początku do końca placek drożdżowy z kruszonką. Pachnie w całym domu, pogoda bardziej zimowa, a my oglądamy koncert Briana Adamsa i jemy pyszną drożdżówkę. Jest to wprawdzie zamach na niedościgniony ideał sylwetki, ale co tam... Na pohybel dietom! Taki placek wart jest każdego grzechu:-)
A oto winowajca moich wyrzutów sumienia: