Słownikowe cuda.

Lubię czasami zajrzeć do słownika języka polskiego lub wyrazów obcych. Nie czytam ich do poduszki, szukam wyjaśnienia niezrozumiałych wyrazów lub zasad właściwego ich użycia, jak wszyscy. Trochę książek, czasopism i innych tekstów w życiu przeczytałam, a ciągle zdarza mi się trafiać na słowa, których nie znam, nigdy nie słyszałam, a nawet, jeśli brzmienie wydaje się znajome, to znaczenie umknęło.
Człowiek uczy się całe życie, a więc i słownictwo warto wzbogacać, nawet jeśli niektórych wyrazów prawie nie używamy, to zachwyca ich brzmienie lub zadziwia pochodzenie.

Maszop – rybak, członek maszoperii czyli spółki handlowej, okrętowej lub rybackiej w dawnych czasach. W Polsce do niedawna istniały maszoperie na Kaszubach i Helu.

Molino – tkanina bawełniana, barwiona lub drukowana, używana na sukienki, poszewki lub prześcieradła.

Leżanina – drewno nadpsute od długiego leżenia w lesie.

Leporello – prospekt, katalog, druk reklamowy w formie tekturowej lub papierowej taśmy, złożonej jak harmonijka i zadrukowanej z jednej lub z obu stron.

(grafika by Eline Gumbert CC BY 3.0 via Wikimedia Commons)

Papatacz – ciastko drożdżowe z rodzynkami i cynamonem.

Osełedec – kosmyk włosów na czubku ogolonej głowy, spotykany niegdyś u Kozaków zaporoskich.

(grafika by Wikimedia Commons CC BY-SA 3.0)

Ombrofob – roślina nie znosząca wody, nawet małego deszczu, rosnąca w klimacie suchym.

Persz – drążek służący artystom cyrkowym do wykonywania skomplikowanych ewolucji cyrkowych.

Czy spotkaliście ostatnio jakieś słowa, które Was zdziwiły?