to nie nazwa.
Adres?
Też raczej nie!
Dom pod anielskim skrzydłem
to przystań -
ze ścianą lasu w tle.
Przycupnięty między łąkami
żniwnym polom
kłania się wpół.
Dom pod Dobrym Aniołem -
to otwarty
na oścież ogród
i gościnny stół.
Przybywasz z drogi
strudzony,
by spokój odnaleźć
wśród ciszy.
Dom pod anielskim skrzydłem.
Adres?
U Bogdana i Gabrysi.
Znaleźliśmy taki dom, wracając z czeskich wojaży. Fakt tym bardziej niezwykły, że gospodarze Bogdan i Gabrysia zaufali nam i zostawili pod naszą opieką wszystko, co kochają, a sami leczą się w sanatorium. Opiekując się zwierzętami (psem, sarenką i kurami)korzystamy z uroków okolicznych lasów i chociaż to Śląsk, a kopalnia o krok, dom naszych gospodarzy stoi wśród pól, pod lasem. Codziennie chodzimy na spacery, spędzając w lasach po 4-5 godzin dziennie, nawet pogoda nie jest przeszkodą.
Gdy znudzi nam się cisza lasu siadamy w altanie z książką lub spacerujemy po dużym ogrodzie, jedząc jabłka. Na śniadania robimy jajecznicę z jajek od domowych kurek. W wolnych od spacerów chwilach zdążyłam zrobić dżem z porzeczek i mus z jabłek. Gospodarz zostawił nam także złowionego własnoręcznie karpia, którego zjedliśmy na obiad, a właściwie dwa, bo ryba była duża.
Żal tylko, że jeżyny dojrzeją już po naszym wyjeździe, a grzybów niestety nie ma, znaleźliśmy raptem dwa jadalne, natomiast muchomorów wielkie okazy rosną nawet przy drodze.
Popatrz Asiu ile rzeczy można się dowiedzieć o swojej okolicy widzianej świeżym spojrzeniem. Zamieściłam link do tego posta na FB, gdzie mam sporo znajomych z Ławek, pewnie też czegoś nowego się od Ciebie dowiedzą :)
OdpowiedzUsuńZapomniałam podziękować za cudny wiersz :)
UsuńPozdrawiam więc mieszkańców dzielnicy Ławki :-)
UsuńWspaniale odpoczywa się i nabiera sił w takiej scenerii!
Cudne widoki, niesamowite miejsca. Oj widzę, że wiele wspomnień z tych wakacji będzie Pani miała:-)) Pozdrawiam
OdpowiedzUsuńBardzo wiele i bardzo miłych, czego życzę także wszystkim czytelnikom bloga!
Usuń,,Dom pod anielskim skrzydłem.
OdpowiedzUsuńAdres?
U Bogdana i Gabrysi." - skradło mi to serce. Ładny cały wiersz, taki anielski ;D, a ja lubię anioły, choć czasami nie są przedstawiane jako te dobre istoty, a wręcz przeciwnie. Komin - ekstra sprawa, jeśli wypalano tam glinę. Droga krzyżowa - takiej to faktycznie nie widziałam, ciekawe. A konie, jakie piękne! Przyjemne miejsce, oj przyjemne. Pozdrawiam.
Tutaj anioły są na pewno DOBRE i SERDECZNE :-)Czasem w niepozornych miejscach jest ciepła i spokoju!
UsuńTa sielskość aż zapełniła każdy skrawek mojej wyobraźni:) Musi być albo było cudownie. To chyba wspaniałe wakacje Jotko? Tyle wrażeń, przygód, widoków? Będzie co wspominać w zimowe wieczory z kubkiem gorącej kawy i albumami. A to nawet jeszcze nie połowa wakacji:)
OdpowiedzUsuńMasz rację, bo wakacje to też ludzie, których spotykamy i wspomnienia, które gromadzimy.
UsuńPozdrawiam więc sielsko:-)
Nie wiem ,a może i wiem dlaczego mnie nie dziwi i tytuł i w ogóle ,że Gabrysia dla mnie już dawno kojarzy się z aniołami...i to "różnej maści" i z różnych powodów też. Gabrysia coś o tym wie. A Ty Asiu jak zwykle opisujesz i pokazujesz to miejsce....i wcale mnie nie dziwi ,ze Gabrysia żyjąc tam nie na wszystko zwróciła uwagę.Taki "świeży" powiew z innych stron.....to wspaniała sprawa. Czasami o swojej Dukli też dowiaduję się od innych ....niby taka mała,a co chwila mi coś "umyka".Co do "kuchni" to my też miewamy czasami jaja od "normalnych kur",a ostatnio pochwalę się ,a co....jedliśmy jajecznicę z kurkami....ale tymi co zebrał Mietek w lesie...."Niebo w gębie"-to jest bardzo pasujące określenie...
OdpowiedzUsuńWyobrażam sobie smak tej jajecznicy, tutaj grzybów prawie nie ma, ale to najmniejszy problem.
UsuńMasz rację, że czasami warto spojrzeć na miejsce zamieszkania oczami przyjezdnych, bo to na co patrzymy co dzień, wydaje się tak oczywiste...
Lubię takie przycupnięte wśród łąk i pól, otwarte na oścież ogrody z Aniołami:) Jotko, pięknie ujęłaś w wierszu, wyjątkowość miejsca:) Uwielbiam spacery po lesie i po różnych przydrożach. A komin robi wrażenie.
OdpowiedzUsuńDziękuję za miłe słowa, takie miejsca sprzyjają pisaniu wierszy:-)
UsuńNo piekny opis domu i miejsca w ktorym odpoczywacie.Ciesze sie że nabierasz sił w takim miejscu.A i ludzie sa dobrzy bo jak widać miejsce ma cudowną aurę. Odpoczywaj i wracaj do nas na Kujawy.
OdpowiedzUsuńJuż niebawem:-)
UsuńNa razie posyłam serdeczności:-)
Każde miejsce na ziemi jest ciekawe. Zwykły grzybek, koń pasący się na łące, pióro ptaka zgubione w locie. Ile w tym piękna, liryzmu.
OdpowiedzUsuńPozdrawiam Jotko serdecznie:)
Masz rację Elu, co krok jakieś wspaniałości, warto się nad nimi pochylić:-)
UsuńI dla Ciebie pozdrowienia wakacyjne:-)
Mało kto wie, że Śląsk to najbardziej zielone województwo. Mam na myśli lasy.
OdpowiedzUsuńSama sie zdziwiłam, że tyle zieloności wokół na wyciągniecie ręki...
UsuńI jak zwykle mogłam przenieść się na chwilę w miejsce, które tak pięknie opisujesz w swoim wierszu. Nie wiem jakie bywały Wasze wcześniejsze wędrówki, ale mi się wydaje, przynajmniej z Twojego opisu, że ta jest taka inna, wyjątkowa. Czasem miejsca często na pozór nie wyglądają tak ciekawie i urokliwie, ale wystarczy się wsłuchać i wpatrzyć uważnie, żeby odkryć czar i magię jaką przekazuje nam dane miejsce. Macie też okazję wystąpić w roli gospodarzy domu w tak urokliwym i przyjaznym miejscu jakim jest Dom pod Dobrym Aniołem, oby Was strzegł zawsze i wszędzie :)
OdpowiedzUsuńWspaniała opowieść Asiu, jak zwykle przeczytałam ja jednym tchem :)
Powodzenia Wam życzę w gospodarzeniu i oczywiście udanego wypoczynku, ale myślę, że taki właśnie jest ;)
Właściwie już zakończyliśmy nasz pobyt, ale zostały zdjęcia i wspomnienia i nadzieja na powtórkę za jakiś czas...
UsuńSamych słoneczności:-)
Widzę, że naprawdę lubisz zwiedzać okolicę :) Pozostawić swoją posiadłość pod czyjąś opiekę, nieźle, bo wymaga to sporego zaufania :) Chociaż ostatnio coraz częściej się zadziwiam, że ludzie są tak ufni (oczywiście to coś pozytywnego), kiedy wokół ciągle słyszy się, że tutaj kradzieże, tutaj się podszywają, a tam ktoś kogoś zamordował.
OdpowiedzUsuńZaufałam Asi zanim jeszcze poznałyśmy się osobiście. Później dopiero gościłam u Asi w domu. Intuicja nie zawiodła nic a nic i nawet kury dziś jakieś takie smętne chodzą, bo wyjechali troskliwi opiekunowie... Ta "akcja " była z korzyścią dla wszystkich, bo my mogliśmy się bezstresowo rehabilitować, a Asia z mężem mogli w tym poznawać nowe okolice. Dom pod Dobrym Aniołem zyskał nowych opiekunów, a my prawdziwych Przyjaciół. Po powrocie dom lśnił czystością, a w kuchni pachniało drożdżowym plackiem, który piekł mąż Asi... Szkoda tylko że mało czasu było do spędzenia go wspólnie - ale wszystko jeszcze przed nami ;)
UsuńNiedosyt daje nadzieje na przyszłość Gabrysiu!
UsuńW dobie różnych fatalnych zdarzeń , o jakich media donoszą znalezienie pokrewnej duszy w realu nie jest częste, ale możliwe, czego wszystkim życzę:-)
No pewnie, że tak! A dzięki Internetowi ta możliwość jeszcze bardziej ma prawo zaistnieć. Sama mam taką osobę z którą rozumiemy się jak nikt inny na świecie a nigdy się z nią nie widziałam bo mieszka na drugim końcu Polski.
UsuńTo jakieś sympatyczne miejsce, takie z duszą. Gdzie człowiek po prostu czuje się dobrze. Zawsze zachwyca mnie dzieło przyrody. Każde jest piękne i dziwne w pewien pozytywny sposób. Nawet taki koń. Kiedy się urodzi nie jest w stanie się nawet podnieść o własnych siłach a potem rośnie w oczach. Wymaga pomocy człowieka, żeby go podniósł do karmienia a potem mija jakiś rok i nosi tego człowieka na plecach.
OdpowiedzUsuń4 pory roku wciąż te same a jednak co roku jest trochę inaczej. Nie ma nawet dwóch identycznych chmurek na niebie.
Pozdrawiam i życzę spokojnego i dobrego odpoczynku, wczucia się w przyrodę i wszystkiego dobrego ;)
Oraz zapraszam w moje skromne blogowe progi ;P
Masz rację, tam od razu poczuliśmy sie dobrze, co nie o każdym miejscu można powiedzieć...
UsuńDzięki za zaproszenie:-)
Po prostu dobrzy ludzie zostawili swój dom innym dobrym ludziom.Gratuluję i pozdrawiam serdecznie.
OdpowiedzUsuńDziękuję Stokrotko,za kilka ciepłych słów od niezwykle ciepłej osoby:-)
UsuńSuper spędzacie czas, a do tego możecie komuś jeszcze pomóc. To Ci gratka! ;) :)
OdpowiedzUsuńZresetowaliśmy umysły, napoiliśmy oczy zielenią, a uczynność była obopólna...
UsuńSprawdza się zasada, że dobro przyciąga dobro. Musicie być dobrymi ludźmi, skoro przyciągacie takich miłych, anielskich gospodarzy.
OdpowiedzUsuńCieszę się, że wakacje udane i relaks zaowocuje lepszą atmosferą i dobrym samopoczuciem.
Serdeczności.
Wakacje udane jak nigdy! Też mam nadzieję, że naładowane baterie wystarczą na długo:-)
UsuńWiersz, jak zwykle, piękny :)
OdpowiedzUsuńTo tylko skromne podziękowanie dla gospodarzy za serce:-)
Usuńurooooczooo :)
OdpowiedzUsuńheh , kurcze... patrzę na te Twoje foty i sobie uświadomiłam, że tak dawno już na grzybach nie byłam, uwielbiam.
Niby zwyczajny las, zwyczajna zieleń drzew, a ile daje spokoju...
UsuńPrzeczytałam sobie Twój wpis i skojarzyłam z miejscem w którym byłam ja - niebawem o nim napiszę.
OdpowiedzUsuńTakie miejsca mają niepowtarzalny klimat.:)
W takim razie czekam niecierpliwie, o takich miejscach warto opowiadać:-)
UsuńO, ale fajna sprawa, z taką "opieką" nad czyimś domem:) I jak trafnie Gabrysia napisała, można inaczej spojrzeć na miejsce, w którym się mieszka:)
OdpowiedzUsuńSuper!
Mam nadzieję, że Twoje roślinki nie ucierpiały, bo moje przetrwały :-)
UsuńKomin bez domu? A może to pozostałość jakiegoś sanktuarium?
OdpowiedzUsuńW dole pod kominem były resztki fundamentów, to podobno jakaś wypalarnia gliny lub wapna...a sanktuariów mamy dostatek ;-)
Usuń