Pech do sześcianu...

Na blogu Marty Pozytywnej przeczytałam post o dniu pechowym pod każdym względem. I tu przypomniała mi się historia sprzed lat, której skutków byłam świadkiem, bo przytrafiła się koleżance z pracy. Nazwałabym ten ciąg zdarzeń "pechem do sześcianu", bo rzadko bywa , że wszystko co zdarza się jednego dnia łączy się w taką lawinę nieszczęść. Po takim dniu nic tylko zaszyć się w mysią dziurę...
Dodać należy, że bohaterka tych zdarzeń należy do osób słabo zorganizowanych, roztargnionych i nie przejmuje się zbytnio drobiazgami, co niektórych doprowadza do szewskiej pasji...
A wszystko zaczęło się od tego,że koleżanka przeniosła się wreszcie na "swoje", aby odpępnić się od rodziców. Wszyscy znajomi powątpiewali czy poradzi sobie z ogarnianiem tzw. życia, bo różne kiksy jej się zdarzały. Razu jednego zaspała do pracy, budzik nie zadzwonił, do dziś nie wiadomo z jakiego powodu. Zamiast jak najszybciej wyszykować się do wyjścia, XY wzięła jeszcze prysznic, umyła włosy, zrobiła kawę. Do pracy nie mogła zadzwonić, bo komórek wówczas nie było, a stacjonarnego jeszcze nie zainstalowała.
W czasie układania włosów oparzyła się lokówką, złamała obcas wkładając buty, więc musiała poszukać innych. A czas leciał...Gdy wreszcie pobiegła na przystanek, okazało się, że wsiadła do niewłaściwego autobusu, który wywiózł ją na koniec miasta, czego w trakcie nie zauważyła, bo zamyśliła się i z zamyślenia wyrwała ją kontrola biletów. Musiała zapłacić mandat, bo bilet miesięczny opiewał na inną trasę i na nic zdały się tłumaczenia, że spieszy się do pracy i pomyliła autobusy.
Zanim przyjechał powrotny autobus jadący w kierunku właściwym minęło trochę czasu i poziom stresu u XY wzrastał niepokojąco. Gdy kobieta dotarła wreszcie do pracy została od razu wezwana do gabinetu dyrektora, po rozmowie z którym już mogła zrobić tylko jedno czyli rozpłakać się....
Oczywiście nie był to koniec dnia, bo stres spowodował, że koleżanka dostała rozstroju żołądka i do końca pobytu w pracy każdą przerwę spędzała w toalecie...
Od tego czasu nastawiała na budzenie trzy czasomierze, ale roztargnienia i nieogarnięcia nie udało jej się ograniczyć do dziś.