Mieszkam w tym kraju od urodzenia, mieszkam w moim mieście od zawsze, ale nigdy nie używam zwrotów: w tym kraju, w tym mieście, bo to nie określa mnie w żaden sposób. Kiedyś odeszłam od stolika w restauracji i ktoś zapytał: czy TA OSOBA jeszcze tu usiądzie? Czujecie klimat?
Ta osoba czyli nikt...
Już raz pisałam o znajomej, której ptasiego mleka nie brakuje, ale stwierdziła, że W TYM KRAJU nie można się dorobić...
Smutno mi, gdy ktoś pomstuje na swój kraj, jakby ten kraj był samodzielnym bytem bez jego udziału, jakby wszędzie były krainy mlekiem i miodem płynące, a ludzie żyją tam w zupełnej beztrosce i tylko u nas kiła i mogiła.
Ten kraj, to miasto, to życie, które jest moim udziałem budowali moi dziadkowie i rodzice i mam nadzieję, że może i ja mam nikły wkład w postrzeganie mojego kraju gdzieś tam.
Czasem wstydzę się za moich rodaków za granicami kraju, ale wstyd mi za konkretnych ludzi, ich zachowanie, a nie za kraj...
Doceniamy ten nasz kraj dopiero, gdy słyszymy zachwyty obcokrajowców, a ci obcy na naszej ziemi jeśli krytykują, to zachowania, dziwne zwyczaje, nawyki, których nie rozumieją, ale nigdy nie mówią źle o KRAJU...
Jesteśmy więc bardziej krytyczni lub sceptyczni, niż nasi goście ?
Kiedyś wzorem edenu była Ameryka, ale trzeba było tam być, aby się o tym przekonać, a różnie z tym bywało. mam mieszane uczucia, gdy słyszę, że gdzieś tam w świecie, to nawet bezdomnym lepiej się żyje. Możliwe, ale w takim razie wyjedź z tego kraju, osiągnij sukces własnymi rękami, odcinając się od wszystkiego co w kraju przodków zostawiasz, zacznij od zera, bez rodziny i przyjaciół, a wtedy być może, będziesz mógł używać określenia W TYM KRAJU.
Bo jeśli tu się urodziłeś, korzystałeś z dorobku swoich przodków, zdobyłeś wykształcenie, masz co jeść i na głowę Ci nie kapie, to gdzie jest TEN KRAJ, jeśli nie tutaj? Można wybrać sobie inną ojczyznę, można być kosmopolitą, można mieszkać na Księżycu, ale to nie usprawiedliwia nas, by źle mówić o swoich korzeniach, bo wszyscy je tworzymy i jakiś wpływ na to mamy. Każdy na swój sposób.
Nigdzie niczego nie dostaniemy w prezencie, nawet jeśli użyjemy hasła TU CHCĘ ŻYĆ...
Może to staromodny patriotyzm, ALE TAK CZUJĘ i nie wiem, czy gdzie indziej byłabym szczęśliwa, chociaż marzy mi się inny klimat :-)
Pięknie napisałaś, nic dodać nic ująć , tez tak myślę jak Ty
OdpowiedzUsuńi dziękuję Ci bardzo ,że w takich pięknych słowach to wyraziłaś.
Pozdrawiam serdecznie :-)
To taka moja świąteczna laurka...dzięki za miłe słowa:-)
UsuńJa tam sobie powiesiłam dzisiaj flagę, a co. A z twoich przykładów jedynie nie zgodze się z interpretacją słowa "osoba", ale to bardzo dużo tłumaczenia:):). Głównie w tym rzecz, że osoba jest gender, a nie ona czy on.
OdpowiedzUsuńRozumiem, ale w tym przykładzie z osobą chodziło o wymowę negatywną raczej...
UsuńDziękuję Ci za ten wpis, Jotko. Zdarzyło mi się rozmawiać z kilkoma osobami, które pracują za granicą i twierdzą, że nie wrócą do Polski, bo tutaj tyle nie zarobią. Ba, nawet byłam namawiana do wyjazdu. Ale ja nie chcę, nie będę też oceniać ich powodów, bo nie o to chodzi i jeśli mogę się przyznać to kocham Polskę. Bo Polska to nie tylko politycy, których notabene sami wybieramy. Polska to piękny kraj i ktoś też żyć w nim musi, jak w każdym innym. Bo co by było, gdyby wszyscy wyjechali? Czy w ogóle dałoby się tak. Nie ma państw idealnych, są lepsze warunki, ale też czymś okupione. Poza tym nasz kraj, nasza ojczyzna ma taką historię, a nie inną i kurczę jak można tego nie doceniać?
OdpowiedzUsuńCieszę się, że myślimy podobnie, bo już myślałam, że jakaś staroświecka jestem lub dziwna :-) A cóż historia winna lub te wszystkie jeziora i góry, że takich polityków mamy...
UsuńŚciskam świątecznie:-)
Niech źle mówią o naszym kraju wtedy gdy poznają inne kraje inne mentalności i inne narodowości. Polska jest cudowna . Doceniam bo widziałam jak żyją inni
OdpowiedzUsuńNo właśnie, może tych wszystkich malkontentów trzeba by w świat wysłać, po tamte miody...
UsuńPięknie napisałaś! Ja też nie mogłabym żyć gdzie indziej. Tutaj, w moim kraju jestem u siebie, jestem w domu (chociaż najbardziej jestem w domu w mojej Wielkopolsce) :) Wszędzie w świecie będziemy obcy (co najmniej przez długi czas). Tutaj jesteśmy "swoi", tu są groby naszych bliskich, stąd nasz ród. I to jest wartość. Pozdrawiam serdecznie :)
OdpowiedzUsuńHaniu, pięknie skomentowałaś, dziękuję Ci bardzo:-)
UsuńNiech się święci 3 maja:-)
Całkowicie się z Tobą zgadzam.
OdpowiedzUsuńTo nie kraj powinno się obwiniać za jakieś nasze niechęci, niepowodzenia, sympatie lub ich brak. Kraj tworzą ludzie, kultura, tradycja, czyli my sami. Mogę nie lubić jakiegoś polityka, bo to on zarządza i przyczynia się do tego, że ludziom żyje się lepiej lub gorzej, ale nie winię kraju.
To prawda, Aniu, my sami też ten kraj tworzymy i za granicami jesteśmy świadectwem.
UsuńPysznego święta, Aniu :-)
Dziękuję, chociaż dla mnie to było pracowite Święto ;)
UsuńNaprawdę piękny wpis. I idealny na majówkowe dni. Jotko, podpisuję się pod każdym zdaniem, i to grubszą czcionką. Dziękuję
OdpowiedzUsuńTak właśnie pomyślałam, bo napisałam wcześniej, ale czekałam z publikacją:-)
UsuńI ja dziękuję za komentarz :-)
Na wakacje, na krótki okres do pracy wyjeżdżałam na obczyznę, ale żyć na stałe poza Polską to sobie nie wyobrażam. Mamy najpiękniejszy język świata, czegóż chcieć więcej ;)
OdpowiedzUsuńJęzyk, poezja, przyroda i ludzie - mimo wszystko:-)
UsuńNie wiem co napisać..., bo nie mieszkam w Polsce...
OdpowiedzUsuńWyjechałam "za chlebem", a nie dlatego, że nie kocham swojego Kraju.
Kiedyś miałam podobne zdanie do Ciebie Jotko i osób komentujących. Wszystko w Polsce uważałam za swoje, bliskie, piękne... I dziwiłam się tym, co chcieli koniecznie wyjechać w latach 80-tych. Nigdy nie mówię źle o Polsce, a czasem wstyd mi za rodaków, którzy to robią. Jednak z perspektywy czasu i innego miejsca wiele rzeczy w moim kraju postrzegam inaczej... Przykro mi, ale nie wszystko tak pięknie widzę.
Mario, ekonomia a patriotyzm to dwie różne sfery, zwłaszcza gdy ktoś pojechał za pracą, jedni pojechali na krótko, bo nie wytrzymali, inni siedzą latami, bo gdzieś tam znaleźli swój azyl. Ale jak sama mówisz - pracować tam, a mówić źle o kraju, to co innego.
UsuńWiele osób, które wróciły też nie wszystko za granicami chwali...
ilu ludzi tyle spostrzeżeń, prawda?
Komu w tym kraju dobrze nie jest, to w żadnym innym dobrze nie będzie. To w człowieku jest to czego poszukuje - i jeśli tego nie znajdzie to wszędzie będzie narzekał. Moi znajomi którzy wyjechali do tego dobrobytu, teraz harują dniami i nocami i nie mają czasu nawet porozmawiać przez telefon. O to im chodziło?...
OdpowiedzUsuńPewnie nie o to, ale powiedzą, że taką płacą cenę za... no właśnie, za co?
UsuńWitaj, Jotko.
OdpowiedzUsuńBywałam tu i ówdzie i - masz rację - nie spotkałam drugiej nacji, która z takim przekąsem i niechęcią mówiłaby o swojej Ojczyźnie. Mnie też zawsze ten auto-sarkazm irytuje - przecież wszyscy, którzy w Niej żyjemy, takimi opiniami wystawiamy świadectwo sobie samym:(
Nie twierdzę, że wszystko jest idealne, ale staram się skupiać na tym, co dobre i piękne. Nad tym, co mniej dobre i mniej piękne boleję w duchu.
Pozdrawiam:)
Leno, ostatnie zdanie zdradza duszę poetki :-)
UsuńSerdeczności, kochana:-)
Stare mądre przysłowie: wszędzie dobrze, gdzie nas nie ma. A prawda pewnie leży gdzieś po środku, w każdym kraju jest na co narzekać, jak to widać w mediach przy okazji relacjonowania wyborów w danym kraju (np. aktualnie we Francji).
OdpowiedzUsuńTo prawda, to przysłowie oddaje właśnie nasze oczekiwania, a w potem jak jest każdy widzi...
UsuńDawno mnie tu nie było. U mnie trochę zmiany. Co do kraju...cudze chwalicie swego nie znacie, o swoim nie wiecie a narzekacie. Są dobre i złe rzeczy. My mamy taką mentalnosć, że widzimy złe. A ja akurat jestem zadowolona, że miękkie narkotyki nie są legalne bo już oczyma wyobraźni widze tych ćpunów leżących na chodnikach, fajnie, że nie ma jadowitych pająków a z węży tylko żmija...Nie ma trzęsień ziemi ani tsunami, nie wyleje nam żaden wulkan bo jakby wylał to by z pół państewka zalał...Zacofania i dyktatury jak w Korei też nie ma. Mamy internet, elektronikę. Im nie wolno...Nie ma żle. :)
OdpowiedzUsuńAz tak drastycznie to nawet nie myślałam, ale masz rację, gdy marzy mi sie inny klimat, to zawsze myślę o huraganach, wulkanach itp.
UsuńA krajobrazów i ciekawych ludzi u nas dostatek :-)
Witaj ponownie:-)
Albo o długich nocach polarnych...
UsuńO nie, przez całą noc polarną miałabym chandrę, że o temperaturze nie wspomnę...
UsuńCałkiem dobre podsumowanie na te dni ostatnie. Warto sobie chyba tak od czasu do czasu pomyśleć.
OdpowiedzUsuńAkurat te sandały okazały się nie za wygodne. Ale cóż, tak się zdarza z butami.
Trasa ma przebiegać pod nazwą ,,Długie pożegnanie" jeśli dobrze pamiętam. A to oznacza, że może być nawet jakaś płyta czy koncerty w Polsce, poza tymi co w wakacje te. To tak jak z The Rolling Stones, żyją muzyką i z muzyki. Nie wiem czy z obecnych zespołów któryś tyle lat da radę grać.
Pozdrawiam!
No tak, inne pokolenie wykonawców, chociaż kiedyś sławni i wspaniali nie prowadzili zdrowego stylu życia, to jednak kondycja jest:-)
UsuńMasz rację, my nie potrafimy rozsądnie mówić i pisać o własnym kraju. A szkoda, ponieważ to piękny kraj. Ludzie potrafią wszystko zohydzić zupełnie niepotrzebnie. Nasz kraj i nasze miasta niech mają się dobrze.
OdpowiedzUsuńWłaśnie nie wiem, skąd bierze się mania umniejszania wszystkiego, co nasze, a wychwalania tego, co cudze, dalekie...
UsuńJa np. jestem dumna z tego, że jestem Polką. Uważam, że mój patriotyzm jest "zdrowy", nie uważam się za lepszą, ani za gorszą, bo to nie ma sensu.
OdpowiedzUsuńJeśli chodzi o "dorabianie się" to nie sądzę, żeby miejsce miało znaczenie. Wiadomo, że start ludzie mają różny, ale nikt nie jest z góry przegrany. Poza tym nie brakuje Polaków, którzy spełniają marzenia - nawet bez wyjeżdżania za granicę ;)
Bardzo cenny głos młodego pokolenia, fajnie, że tak właśnie myślisz, bo wielu młodych ludzi nie przywiązuje wagi do takich rzeczy...
UsuńTen kraj, to mój, to nasz kraj. I bardzo się z tego cieszę, że mieszkam właśnie tu. Lubię cieplejsze klimaty, ale z naszej pięknej Polski nie wyjechałabym nigdzie. To przecież moja, nasza OJCZYZNA.
OdpowiedzUsuńPozdrawiam 😉
Ja też lubię zwiedzać, podziwiać, poznawać, ale lubię też wracać do siebie :-)
UsuńTeż mnie denerwuje, jak słyszę "w tym kraju".
OdpowiedzUsuńPozdrawiam Asiu. :) .
A często mówią tak ludzie, którym nie dzieje się źle...
UsuńNo właśnie.....najczęściej słyszy się w mediach, a chyba najbardziej jest to denerwujące, jak tak mówią politycy.
UsuńZe skutkami globalizacji, wg Wikipedii:
OdpowiedzUsuńhttps://pl.wikipedia.org/wiki/Globalizacja
nie da się polemizować. To proces:
prowadzący do coraz większej współzależności i integracji państw, społeczeństw, gospodarek i kultur. Efektem tego efektem jest tworzenie się „jednego świata”, światowego społeczeństwa; zanikanie kategorii państwa narodowego, a więc i dewaluacja pojęcia patriotyzmu
Przyjmuje się - to nie jest moje zdanie - że negatywną opinię o naszym kraju najczęściej wyrabiają emeryci, t.zw. "klasa próżniacza", którzy podróżując do tanich kurortów śródziemnomorskich nie mogą się nadziwić otaczającemu luksusowi. I tylko nieliczni zauważają, że nieraz już kilkanaście metrów dalej pojawia się obraz nędzy i rozpaczy autochtonów.
Ale są też sytuacje skrajne, gdy ktoś, na ogół to biznesmeni, próbuje na stałe, albo okresowo przenieść siebie i swoją działalność do wybranego kraju.
Pomijając emigrantów ekonomicznych, można ze zdziwieniem skonstatować, że rodzaj kraju nie ma tu żadnego znaczenia. Wybranym krajem mogą być zarówno USA, jak i biedny Bangladesz. I to wśród tych osób przeważają ci, którzy najbardziej odczuwają brak patriotyzmu. Coś w tym chyba jest, może to o czym piszesz ...
Globalizacja globalizacją, ale bez swojego gniazda, człowiek jest jak latawiec, a nie jak ptak...
UsuńMimo wad, które posiada Polska chyba nie mogłabym zamieszkać w innym kraju...Już taka ze mnie patriotka;-)
OdpowiedzUsuńKażdy kraj jakieś wady posiada, a jeśli ktoś nie docenia tego, co ma, to i w Paryżu zadowolony nie będzie...
UsuńDobrze napisane! Sami kreujemy swoją rzeczywistość i wybieramy przyjaciół. Pewnych rzeczy oczywiście nie da się przeskoczyć, ale samo narzekanie niewiele zmienia...
OdpowiedzUsuńNo właśnie, narzekać można wszędzie i czekać na mannę z nieba...
UsuńTen kraj, to nie tylko ludzie, którzy mnie otaczają, ale też JA SAMA. I w dużej mierze to ode mnie zależy, jak będzie mi się żyło, Warto wziąć to pod uwagę, gdy najdzie nas ochota na narzekanie.. znów ;)
OdpowiedzUsuńGdzieś widziałam taką maksymę - jeśli nie próbowałeś nic zmienić w swoim życiu, to nie masz prawa narzekać...
UsuńKraj to ląd, woda, powietrze, tradycje, język, kultura, dobra, wszystko, a dopiero, gdzieś na końcu są ludzie. Nie można pomstować na państwo, bo osoby x robią syf.
OdpowiedzUsuńTeż tak uważam i dziękuję za komentarz:-)
UsuńWiele razy zastanawiałam się nad tym zwrotem i zauważyłam, że najczęściej używamy go do mówienia o rzeczach negatywnych. "W tym kraju dorobisz się tylko garba", "W tym kraju to nic nie wychodzi", "W tym kraju tylko bida i zastój" i mnóstwo innych. Czy tak trudno nam spojrzeć na ten kraj w inny sposób?
OdpowiedzUsuńPozdrawiam cieplutko, M.
No własnie nie wiem, czemu tak trudno nam znaleźć dobre strony, a tak łatwo wady?
UsuńWidać nieco starsze zespoły mają inne geny niż obecne gwiazdy, tamci nie gasną tak szybko. Weźmy choćby u nas Perfect, tak samo dobrzy jak kiedyś. A są grupy nowe, co za dziesięć lat nikt ich nie będzie pamiętał.
OdpowiedzUsuńO, to jakby się dało to bym się zamienił z Tobą, bo ja właśnie zwykle długo sypiam, przynajmniej do niedawna tak było.
Pozdrawiam!
ja zawsze wcześnie chodziłam spać i wcześnie wstawałam, ale najgorszy jest sen przerywany...
Usuńsuper, że zwróciłaś na to uwagę...mam podobne przemyślenia. jak jest dobrze, to jest to nasz kraj, nasza drużyna, bo Polska wygrała, jak jest źle, to w tym kraju...smutne to, chociaż z drugiej strony bardzo ludzkie
OdpowiedzUsuńSłusznie zauważyłaś, że dotyczy to też sportowców, zwłaszcza piłkarzy...
UsuńPowiem Ci, że nie myślę o sobie jak o patriotce, choć nie chciałabym żyć w innym kraju. Przyczyna jest bardzo prozaiczna - pomimo tego, że pewne aspekty mego życia wciąż mnie nie zadowalają, TU jestem jednak u siebie, w swoim kraju, na swoim miejscu. Nikt o mnie nie myśli, jak o intruzie, który odbiera innym pracę...
OdpowiedzUsuńPatriotyzm, patriota - to wielkie słowa, może czasami tak o sobie nie myślimy, ale coś tam czujemy na kształt tego...
UsuńTo prawda. Jak się człowiek w nieodpowiednim momencie nocy czy nad ranem budzi to już różnie z tym snem. A potem to wiadomo już jak może być.
OdpowiedzUsuńJak na razie zacząłem przygodę z Lemem nieco inaczej. Ale jak na razie i ta powieść wydaje się być zajmująca. :)
Targi książki to jest coś, co lubię. Nawet nie muszę wszystkiego obejrzeć u wystawców, by wrócić z reklamówkami książek. :) Ale to już tak mam i o, można powiedzieć.
Pozdrawiam!
Ja już czasem Empik omijam z daleka...
UsuńPrzyznam szczerze, że już parę nocy temu zbierałem się, aby zabrać swój nikczemny głos w komentarzu, ale jakoś mi się nie udawało, a to pewnie z tej racji, że bym się porozpisywał zanadto, a przecież wdarłem się na Jotkowego bloga, więc należy uszanować czyjąś własność i nie mleć ozorem zanadto. Jeżeli się uda i popuszczą mi nerwy z postronków, to pogląd swój, nieobyczajnie polemiczny, na kawiarence wygłoszę, choć humor sobie popsuje przed wyjazdem... na ten czas pozdrawiam
OdpowiedzUsuńPodróżniku, po to są komentarze, by swój pogląd wyłuszczyć, więc sobie nie żałuj, martwi mnie tylko, że humor sobie pogorszysz:-(
UsuńW każdym razie , czy u mnie czy u Ciebie chętnie poczytam :-)
Ja też mimo wszystko .... nie pomstuję na swój kraj, chociaż coraz mniej mi się w nim podoba. Tu się urodziłam i w tym mieście i w tym kraju żyję całe życie. I nie będę kalać swego gniazda.
OdpowiedzUsuńNo właśnie, jakoś zapominamy o tym starym porzekadle, że własnego gniazda się nie kala...
Usuń